بهترین روش درمان کیست مویی | فوری و به صورت قطعی مری بارت چیست؟
بعد از چند سال که مری به طور دایم با اسید معده در تماس باشد، به تدریج تغییراتی در مری ایجاد میشود که دیواره آن را شبیه معده می‌سازد (با مخاط محافظ آن). این وضعیت را اصطلاحاً مری بارت (Barrett) می‌نامند زیرا اولین بار، دکتری به نام بارت آن را کشف نمود. در بسیاری از موراد، این تغییر باعث هیچگونه مشکلی نمیشود اما مشخص شده است که مری بارت می‌تواند باعث سرطان مری شود به همین دلیل، اگر شما دچار مری بارت شدیدی می‌باشید، باید هر چند وقت یکبار از نظر بروز سرطان مری تحت معاینه و بررسی قرار بگیرید.
نحوه تشخیص ریفلاکس
پزشک شما قادر است با توجه به علایم و مشکلات شما، بدون اینکه نیازی به انجام آزمایش خاصی باشد، تشخیص ریفلاکس معده به مری را برای شما مطرح سازد (بخصوص اگر چندین سال دچار این علایم باشید). از طرف دیگر، برای اینکه این تشخیص تایید شود و یا اینکه خیال شما راحت شود که مشکل وخیمی وجود ندارد، پزشک می‌تواند برای شما آزمایشهایی را درخواست نماید، بخصوص اگر:
– سن شما از ۴۰ سال بیشتر باشد و علایمتان تغییر کرده باشد.
– سن شما از ۴۰ سال بیشتر باشد و برای اولین بار دچار این علایم شده باشید.
– در بلع غذا دچار مشکل باشید.
– علایم شما با درمان بهبود نیابند.
شایعترین آزمایش و مفیدترین آنها، انجام آندوسکوپی میباشد، رادیوگرافی با استفاده از باریوم (ماده حاجب) گاهی اوقات ممکن است مفید باشد زیرا می‌تواند اسپاسم عضلات مری را نشان دهد. در موارد نسبتاً نادری که با استفاده از این آزمایشها، نتوان به روشنی وضعیت را تشخیص داد، آزمایش دیگری وجود دارد که میتوان از آن استفاده نمود. در این آزمایش با استفاده از لوله‌ای که از طریق بینی به مری فرستاده میشود، مقدار اسید و فشاری که در مری وجود دارد اندازه‌گیری میشود.
درمان ریفلاکس
درمان ریفلاکس، همانند درمان سایر بیماریها، ابتدا براساس حذف و از بین بردن علل ایجاد کننده آن اجرا میشود. اهمیت زیادی دارد که نسبت به تغییر و اصلاح کارهایی که در زندگی‌تان انجام می‌هید و باعث بدتر شدن بیماری‌تان میشود اقدام نمایید:
– اگر سیگاری هستید، تصمیم بگیرید که دست از این کار بردارید و این تصمیم را اجراء نمایید. سیگار کشیدن احتمال سوزش سرمعده را افزایش میدهد و برای سلامت عمومی شما نیز مضر میباشد.
– در صورت لزوم، اقدام به کاهش وزن نمایید سعی کنید که تمرینات ورزشی منظمی انجام دهید و نیز در صورت نیاز، اقدام به تغییر و اصلاح رژیم غذایی‌تان کنید.
– از مصرف مشروبات الکلی پرهیز نمایید.
– از مصرف غذاهایی که به نظر خودتان باعث بدتر شدن وضعیتتان میشود خودداری نمایید. هیچگاه معده خود را پر از غذا نکنید. بلکه به دفعات بیشتر اما هر بار مقدار کمی غذا بخورید، همیشه به حالت نشسته غذا بخورید، به طور آهسته غذا بخورید و غذایتان را خوب بجوید.
– کمربند تنگ یا لباس زیر تنگ نپوشید.
– درست قبل از رفتن به بستر، اقدام به خوردن و یا نوشیدن نکنید.
– سر تخت خود را ۱۵ سانتی‌متر بالاتر قرار دهید به طوریکه به حالت شیب‌دار قرار گرفته و بخوابید. همچنین خوابیدن به سمت چپ ممکن است مفید باشد.
– هیچگاه بلافاصله بعد از خوردن غذا، از کمر خم نشوید و دولا نگردید.
برای بسیاری از افرادی که دچار ریفلاکس هستند، انجام اقدامات فوق، تمام آن چیزیهایی است که برای آنها لازم میباشد، اما ممکن است برای بعضی از افراد، اثری نداشته باشد. اگر علایم شما به حد کافی بهبود یافت ودیگر شما را مانند سابق اذیت نکرد، ممکن است نیاز به درمان دیگر نداشته باشید.
درمان دارویی
بسیاری از داروهایی که نیاز به نسخه پزشک ندارند (مثل داروهای ضداسید) ممکن است تمام آن چیزی باشند که برای کنترل علایم ریفلاکس شما لازم هستند. با این حال پزشک شما می‌تواند در صورت لزوم، داروهای قوی‌تری را برای شما تجویز نماید. این داروهای قوی به دو دسته طبقه‌بندی میشوند:
۱- داروهای مهارکننده پمپ پروتون ۲- داروهای پروکینتیک. این داروها فقط با نسخه پزشک به بیماران داده میشوند.
داروهای مهارکننده پمپ پروتون
داروهای مهارکننده پمپ پروتون، گروهی از داروها هستند که از ترشح اسید در معده جلوگیری می‌کنند و داروهای نسبتاً جدیدی هستند. داروهای اومپرازول، لانسوپرازول و پانتوپرازول از این گروه از داروها میباشند. این دروها خیلی قوی میباشند ودر صورتی که علایم ریفلاکس شما با انجام اقدامات ساده و مصرف سایر داروها برطرف نگردید از این گروه از داروها استفاده میشود. این داروها فقط وقتی که شما آنها را مصرف می‌کنید باعث توقف ترشح اسید معده میشوند و در صورت قطع مصرف این داروها، علایم ریفلاکس دوباره برمی‌گردند. این بدان معنی است که شما مجبور هستید آنها را به مدت طولانی مصرف نمایید که در این صورت ممکن است دچار عوارض جانبی آنها شوید.
این حقیق که این داروها نسبتاً جدید هستند، نشان میدهد که پزشکان هنوز مشغول جمع‌آوری اطلاعات بیشتری در مورد آنها میباشند. این داروها ممکن است دارای عوارض جانبی جزئی شبیه عوارضی که در مصرف داروهای آنتاگونیست گیرنده H۲ (سایمیتیدین و رانیتیدین) دیده میشود باشند (مثل سردرد، خواب‌آلودگی، کهیر و احتمالاً گیجی در افراد مسن) با این حال از آنجایی که داروهای مهارکننده پمپ پروتون بسیار قوی میباشند، اسید معده را شدیداً کاهش داده و تقریباً آن را به صفر می‌رسانند که این کار، دو عارضه جانبی مهم دارد. یکی از عملکردهای اسید معده که قبلاً هم توضیح آن را دادیم، آن است که به کشتن باکتریهایی که از طریق غذاخوردن وارد معده میشوند، کمک می‌نماید. بنابراین در صورت فقدان اسید معده، خطر بروز گاستروآنتریت (التهاب معده و روده) یا مسمومیت غذایی افزایش می‌یابد.
در افراد سالم و طبیعی، این وضعیت معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کند اما در اشخاص سالخورده و یا افرادی که دچار بیماریهای دیگری نیز میباشند، ممکن است گاستروآنتریت‌های شدیدی ایجاد شود و این افراد دچار اسهال و استفراغ شوند. دومین نگرانی‌ای که مصرف طولانی مدت داروهای مهارکننده پمپ پروتون ایجاد می‌کنند، آن است که این داروها می‌توانند باعث نازک شدن جدار پوشاننده معده شوند که به این وضعیت اصطلاحاً آتروفی (Atrophy) معده گفته میشود. در این که آیا این آتروفی که با مصرف این داروها پیش می‌آید می‌تواند باعث بروز اشکال مهمی شود هنوز مشخص نشده واین مسئله در بین پزشکان باعث بحث‌هی طولانی شده ست.
در حال حاضر، اینطور تصور میشود که مصرف طولانی مدت داروهای مهارکننده پمپ پروتون بی خطر میباشد، با اینحال، این تصور ممکن است در آینده تغییر یابد. فقط در صورتی که مصرف این داروها در دراز مدت کاملاً ضروری باشند، باید اقدام به مصرف آنها نمود.
داروهای پروکینتیک
کلمه پروکینتیک (Perokinetic) در واقع به معنی کمک به حرکت میباشد. این داروها به عضلات دیواره معده کمک می‌کنند که در پیشگیری از ریفلاکس معده به مری موثرتر بوده و باعث میشوند که تخلیه معده به روده بهتر انجام شود. به علاوه، آنها باعث می‌گردند که دریچه بالایی معده محکم‌تر شود و به جلوگیری از ریفلاکس کمک نماید.
هر دوی این اثرات از طریق عمل داروهای پروکینتیک بر روی اعصابی که کنترل عضلات معده را برعهده دارند انجام میشود.
به غیر از نقشی که این داروها در درمان ریفلاکس دارند، از آنها میتوان در درمان معده نگران و مضطرب و گاهی اوقات در درمان سوءهاضمه بدون زخم نیز به خوبی استفاده نمود.
این داروها را معمولاً به طور مرتب و روزانه باید مصرف نمود. از انواع داروهای پروکینتیک میتوان داروهای متوکلوپرامید و سیزاپراید را نام برد. گاهی اوقات این داروها به خاطر اثرات آنها بر روی روده، می‌توانند باعث دردهای شکمی و اسهال شوند. داروی متوکلوپرامید را معمولاً برای خانمهای جوان یا بچه‌ها تجویز نمی‌کنند زیر امی‌تواند باعث اسپاسمهای شدید عضلانی در صورت و گردن شود که به این وضعیت اصطلاحاً واکنش دیستونیک (Dystonic) گفته میشود. این عارضه جانبی در مردها و در خانمهای مسن‌تر کمتر دیده میشود.
جراحی
قبل از پیدایش داروهای قوی که باعث توقف ترشح اسید معده میشوند، ریفلاکسهای شدید را گاهی اوقات به وسیله عمل جراحی درمان می‌کردند.
به طور خلاصه، جراحی ریفلاکس دارای دو قسمت میباشد. اول اینکه، جراح با استفاده از چند بخیه، باعث میشود که سوراخ دیافراگم کوچکتر شده و در نتیج فتق هیاتوس نیز ترمیم میشود. دوم اینکه جراح با استفاده از پوشاندن قسمتی از معده به دور خود، باعث میشود که اسفنکتر تحتانی مری محکم‌تر شود.سابقاً این عمل‌های جراحی خیلی سخت انجام میشد و بیمار مجبور بود که چندین روز در بیمارستان بستری شود و چندین هفته نیز از رفتن به سرکار منع میشد، اما امروزه این عمل خیلی راحت‌تر انجام می‌گردد و بیمار کمتر با مشکل مواجه میشود، زیرا به جای برشهای بزرگ جراحی، اکنون جراحان با استفاده از آندوسکوپی‌هایی که به دوربین‌های ویدئویی متصل هستند، برشهای خیلی کوچکی در بدن ایجاد می‌کنند که فقط بتوانند این آندوسکوپها را وارد بیمار نمایند. نتیجه این کار باعث میشودکه بهبود پس از عمل جراحی، سریعتر انجام شود. با این حال، این عمل جراحی ممکن است از نظر تکنیکی بسیار دشوارتر باشد (بخصوص اگر بیمار چاق باشد).
با پیدایش عمل‌های جراحی راحت تر و از آنجایی که درمان دارویی ریفلاکس ممکن است نیاز به مدت خیلی طولانی داشته باشد، امروز دوباره جراحی ریفلاکس دارای طرفداران بیشتری شده است. با اینحال، انجام هرگونه عمل جراحی دارای خطراتی میباشد و حدود ۱۵ درصد افرادی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، دچار مشکلاتی بعد از عمل جراحی میشوند (بخصوص در آروغ زدن و استفراغ کردن دچار مشکل میشوند). بنابراین، معمولاً از جراحی فقط در مواقعی استفاده میشود که درمان دارویی نتواند باعث رفع مشکل شود و یا اینکه بیمار نتواند به عللی از این داروها استفاده نماید.
عوارض ریفلاکس
عوارض ریفلاکس معده به مری معمولاً فقط در افرادی دیده میشود که دارای علایم شدیدی هستند و آن را درمان نکرده‌اند (مخصوصاً در افراد سالخورده). عوارض ریفلاکس را فقط میتوان به وسیله آندوسکوپی و یا رادیوگرافی با ماده حاجب (باریوم) تشخیص داد.
درمان عوارض
ازوفاژیت (التهاب مری) را میتوان به همان روشی که ریفلاکس را درمان می‌کنند، درمان نمود. با این حال، درمان تنگ شدن مری درمان مری بارت کمی مشکل‌تر میباشد.
درمان ازوفاژیت (التهاب مری)
درمان ازوفاژیت خیلی شبیه درمانی است که برای ریفلاکس به کار می‌رود. گرچه برای چند هفته اول درمان، بهتر است که از یک داروی مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) استفاده نمود تا مطمئن شویم که از ازوفاژیت التیام یافته است.
وقتی که ازوفاژیت التیام یافت، به بیماران معمولاً داروهای ساده‌تر و با قدرت کمتر داده میشود (و در نتیجه کم خطر‌تر) تا به مدت طولانی بتوانند از آنها استفاده نمایند. به غیر از تغییر و اصلاح در رژیم غذایی و کم کردن وزن اضافه، مصرف داروهای ضد اسید ساده، ممکن است تمام آن چیزی باشند که برای درمان این مشکل لازم میباشند. با این حال، بعضی از بیماران، نیازمند مصرف داروهای پرقدرتی مثل آنتاگونیست‌های گیرنده H۲ (مانند سایمیتیدین و رانیتیدین) و یا حتی داروهای مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) میباشند.
درمان تنگی‌های مری
تنگ شدن مری که بر اثر ازوفاژیت (التهاب مری) طولانی مدت ایجاد میشود ممکن است به درمان تنهایی با داروهای مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) جواب دهند. اما اگر شما دارای هرگونه اشکال در بلع غذا هستید، سایر درمانها ممکن است لازم باشند. اگر مری شما تنگ و باریک شده است، میتوان آن را در حین آندوسکوپی، کشش داد و گشاد نمود (گرچه این مشکل ممکن است بعد از مدتی دوباره عود نماید) گشاد کردن مری از طریق آندوسکوپی را هم میتوان با عبور دادن یک وسیله که به تدریج قطر آن را بزرگتر می‌کنیم یا با قرار دادن یک کاتتر حاوی یک بالون (بادکنک) و سپس بادکردن بالون، انجام داد.
اکثر پزشکان توصیه می‌کنند که افرادی که به علت ریفلاکس دچار تنگی مری شده‌اند باید به مدت طولانی از داروهای مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) استفاده نمایند تا از عود مجددآن جلوگیری شود. حتی با مصرف طولانی مدت این داروها، تنگی مری ممکن است دوباره رخ دهد، اما معمولاً به گشاد کردن دوباره آن از طریق آندوسکوپی پاسخ خوبی میدهد.
مری بارت
در حال حاضر هیچگونه درمان موثر و تایید شده‌ای برای معالجه مری بارت (Barrett) وجود ندارد، با اینحال در آینده ممکن است لیزر درمانی از طریق یک آندوسکوپ نقش مهمی در درمان این بیماران داشته باشد.
مری بارت ممکن است بعد از چند سال به سرطان مری تبدیل شود، بنابراین اگر مشکل شما شدید میباشد و شما جوان هستید، باید هر سال یکبار آندوسکوپی انجام دهید تا به محض تغییر یافتن مری بارت به سرطان مری، اقدام به درمان آن نمایید. در صورت مشاهده تغییرات سرطانی، برای جلوگیری از پیشرفت سرطان، باید اقدام به عمل جراحی و برداشتن مری نمود که یک عمل خیلی سنگینی میباشد. براساس اینکه چه مقداری از مری باید با عمل جراحی برداشته شود، ممکن است لازم شود که معده به سمت بالا کشیده شود و یا اینکه به جای مری، یک قسمت از روده بزرگ قرار داده شود. خود مری بارت باعث بروز علایمی نمیشود، اما اگر تشخیص داده شودکه شما دچار مری بارت هستید، درمان طولانی مدت با داروهای مهارکننده پمپ پروتون (مثل اومپرازول) برای علایم شدید ریفلاکس ممکن است لازم باشد.
اربعین 96 در عراق چند شنبه است | اربعین 96 چندم است | تاریخ اربعین 1396 در ایران